miércoles, abril 30, 2008



TOPICAZOS.


La otra noche un coleguilla muy hippie, me preguntaba qué es lo que me lleva a ser tan insensible y tener una actitud tan punky. Que teniendo en cuenta mi profesión, no es normal que no me añada a todo ese mundo de imaginario y que formo parte de ello.


Dicho esto, le contesté que el hábito no hace al monje ( que útiles son estos refranes tan casposetes ) y que ; soy sensible.


Una de mis obras de teatro favoritas es Romeo y Julieta, me encantan los cómics y los Fraggle Rock. Cuando tengo pareja acabo sustantivos en -ito, soy adicto a los abrazos y de vez en cuando sonrío, aunque solo sea para reírme de mis propias gracias.


En cuanto a mi profesión añadiré, que aunque me gane la vida, en parte, haciendo reír a los niños dice más a mi favor. Teniendo en cuenta la crueldad que puede albergar un infante explica mucho de mi comportamiento. He tenido un centenar delante chillando y criticando sin cortarse durante mi actuación; sé de lo que hablo.


Ahora bien, lo que me cansa, es la baba, el almíbar, la sacarosa y el buen rollo gratuito y por eso me vuelvo satánico cuando cualquier expresión poética invade un acto cotidiano. Encuentro poética barata allá donde voy. En el trabajo, en los saludos, en los carteles publicitarios, en la prensa, en los discursos políticos, en los blogs, en las despedidas...... arghhh!!!! pronto voy a leer el prospecto del Clamoxil escrito en verso asonante. Reconozco que la poesía es necesaria para el alma humana ( aunque no la consuma ) pero por Dios!!! no lo convirtamos en tópico para parecer sensibles. Qué tendrá que ver la sensibilidad con estos tópicos?:




Qué bonito es mirar la luna llena. La luna es un satélite del planeta tierra. Está llena de arena blancuzca e inerte y la luz que emite son los reflejos del Sol. Así pues, no considero que mirar una redonda blanca en el cielo durante horas me haga más sensible que cualquier otro. Para lo único que me puede inspirar eso, es para ver una peli de Paul Naschy o cualquiera de la Hammer.




Qué romantica es la lluvia. Más de uno de los que leen por aquí saben mi fobia con tan fatal elemento. Me jode la ropa tendida y siempre me pilla en la calle sin paraguas. O lo que es peor cuando hago un bolo al aire libre. Qué sííííí!!!! que hay sequía!!! Pues que llueva, y mucho. Pero que no me joda. Al fin y al cabo es agua que cae. Por lo tanto, ¿debería ponerme ñoño por mirar un grifo abierto, alguien que mea en la calle o mirando una gotera?




Qué paz me dan los paseos por la playa. En mi favor diré, que hace unas semanas me fui a dar una vuelta por el paseo marítimo porque estaba un tanto melancólico. Me puse el Ipod, la BSO del Padrino y empecé a andar. Los pelos como Sid Vicious del viento que pegaba, un desierto en mis ojos ( y eso que llevo gafas ) y un montón de domingueros insoportables que tienen pareja. Vamos... que volví más deprimido. Prefiero pasear por el centro y abandonarme en el consumismo. Que no es tan romántico? puede, pero desconectas más cuando estás de bajón.




Qué gustazo comer un paella en el paseo marítimo ( Barceloneta ). Nunca he entendido como una actividad tan guiri, se ha podido imponer como panacea autóctona en el Mediterraneo. Y digo yo; porque una paella? que tiene que ver el domingo con la paella? No te puedes comer unas criadillas o una lasaña? Viene a ser como un símbolo de lujazo para el alma y yo no lo veo más que como un coñazo para el bolsillo y para los nervios, ya que para hacer una buena paella no basta con ofrecerla en estos parajes.




El Sol sale cada dia por mi. No te engañes. Léete lo de la rotación terrestre o lo del heliocentrismo y te llevarás una sorpresa. El Sol puede quemarte y no creo que le importes.






Dicho esto, con el anterior post de los besos ( y sus reacciones ) y este escrito sobre lo quemado que estoy por tanto despliegue de edulcorante emocional y gratuito al que me enfrento dia a dia, es posible que ninguna mujer se acerque a mí. O al menos eso dice mi madre. Pero que queréis que os diga. No creo que la sensibilidad ni el romanticismo tenga nada que ver con los tópicos que 4 atorrantes nos han metido en la cabeza.

5 comentarios:

Belén dijo...

Y tu amigo hippie no ha sido capaz de ver esa estupenda persona que hay en ti ;)

Cada uno es romántico a su manera, los cursis y los destroyer :)

Besicos

Susi dijo...

Creo que podrías dedicarte a hacer monologos, aunque no fuese tu intención (no lo se), es muy divertido lo de los topicazos... :-)
De todos modos sobre lo que comentas de la luna, la lluvia, el sol... etc... está claro que si miras la parte científica no tiene nada de romanticismo, pero si que hay ciertas sensaciones que despiertan que las he vivido en al propia piel:
Sol: te recarga las pilas, si no abusas te recarga de vitamina D y te hace sentir más vital...
Luna: si es capaz de ser la causa de las mareas, como no nos va a causar algo a nosotros también?
Lluvia: me encanta, no te has dado cuenta que cuando está a punto de llover la gente está más histérica? y luego, tras la lluvia, la calma... Y mirás al cielo y lo ves todo nítido, perfecto, porque se ha limpiado la atmosfera...

Creo que estos fenomenos nos afectan en alguna medida.

perdón por el rollo... pero estoy de vacaciones y tengo demasiado tiempo libre... :-)

Susi

Kaputxeta dijo...

Ostres! m'has fet riure molt! perquè malgrat el que pensis, jo sóc sensible, no sensiblona. I no m'agraden els "carinyos" gratuits.
A mi tots aquests "tòpics" no em semblen gens romàntics. Com tampoc fer l'amor davant d'una llar de foc.
No sé, romàntic ja és per sí estar amb la persona que vols estar i poder fer coses junts.

Som animalons, en el fons, i els canvis meteorologics ens canvien una mica. I, apart, ens condicionen. Si cau una nevada..toca bastant els nassos, la veritat! Si plou amb ganes..també! (l'apartat de la pluja és el que més riure m'ha fet).

Cadascú troba el romanticisme on vol, o on pot. A vegades prefereixo pensar que el Romanticisme només es un corrent literari i artístic que no té massa a veure amb aquests tòpics.

I fixa't que Romeo y Juliea acabe en tragèdia, com una obra més moderna i no tant a l'alçada..Love Story..ensucradíssima. Però acaba xunga.

Vinga, merci. I altre cosa, perdona si m'he enbalat..

mery dijo...

Endulcorante????? ¬¬ lo dices por mi????? =-=

Beth dijo...

Lo romántico se encuentra en los lugares más insospechados.

Yo soy muy cursi escribiendo, supongo que para tí debo ser como un teletubbi, pero son mis sentimientos y es la manera que poseo para escupirlos

Pero en tema de pareja, lo sieeeeeeeeeeeeeento, pero no puedo con los lapas ni los que preguntan cada dos minutos ¿qué piensas,cariño?. Como si ser tu pareja le permitiera adentrarse en todo tu ser...¡veeeeeeeeeeenga ya!

Un besote con amor jajajaj