domingo, mayo 02, 2010

TÍSICO

Cuando me metí en esto del campo del espectáculo, todos los profes de arte dramático avisaron; "Está muy bien pero debes saber que es duro por la inestabilidad económica".


Ok, lo de la inestabilidad económica lo he llegado a aceptar, ya que eso lo tiene cualquiera y no hace falta ser titiritero. Lo que me mosquea no es si hay mucho o poco trabajo. Simplemente vengo analizando que cuanto más trabajo más gasto y menos cobro. Cobrando paro me tocaría los cojones y viviría del dinero que el Glorioso Estado Español guardó para mi ( un detallazo ). Pero claro, quien soy yo para privar a esos tiernos infantes de esas obras ilusionantes que les llenan de felicidad cariño y risas? Es que nadie va a pensar en los niños?


Pues me pasé 15 días non-stop, entre ensayos construcciones, con horarios imposibles para estrenar en un festival de esos que se vende mucho. Y obviamente no soy un ciborg. Resulta que el fumar, comer mal y trabajar mucho ( cobrando poco ), le va fatal al organismo. Hay leyendas urbanas que resultan ser ciertas. Me dio un bajón de defensas que me ha tenido tieso una semana entera, como consecuencia me he adelgazado como nunca. La barriga cervecera que me costó 10 años en cultivar se a convertido en una ligera curva y me he quedado sin culo. ahora las piernas me cuelgan de la espalda. Tengo una pinta de tener la solitaria o algo así y me he visto metido en una especie de operación bikini sin desearlo.


Debería cuidarme? Ya no tengo veintipocos años y el físico es como un coche que hay que cuidar para que te dure y teniendo en cuenta que en tres años he tenido tres coches... me he marcado unos sanos propósitos para seguir vivo más de lo que me toca. Qué no haría yo por esos niños que vienen a ver títeres?


-Debo salir al hostil mundo de la escena y vender más y mejor nuestro producto y así ser un hombre de provecho. Debo marcarme el reto de conseguir vivir en un piso solo para mi. No es que no me guste vivir con Txari, pero no me veo con 70 años viviendo juntos a lo Jack Lemmon y Walter Mattaus.


-Obviamente cuidarme más. Esto de comer cualquier cosa para que no te entre hambre más tarde, debe terminar. Alguien me dijo nosequé de una cosa que llaman dieta equilibrada que pienso buscar en google para ver donde puedo comprarlo.


-Basta de beber cerveza. Y ya que estamos, quitarme de ese pernicioso vicio de beber Jack Daniel's con hielo, que parezco la Suellen de Dallas.


-Se acabó solucionar cualquier dolencia con Nolotil-ampollas y coca-cola. Le haré caso al médico en todo lo que me diga.


-Fumar! Que vicio más feo... se acabó.


-Hacer de deporte. Empezando por algo leve, petanca o algo así. Luego ya iré tirando por el minigolf.


-Basta de chocolate. Y se acabó el refugiarme en la excusa de que "como soy soltero y demasiado vago para masturbarme...". Mentalizarme de que solo es dulce, no da amor.


Está bien no? Como sé que mi hermana está leyendo esto, seguro que se pone contenta y todo. Aunque también es posible, al igual que mucha gente, que se esté descojonando y pensando que me estoy dejando llevar por el entusiasmo y mañana ya me he olvidado de todo. Pero claro, todas esas premisas para mejorar mi persona se supone que tendrá alguna recompensa, no? O sea... la gente normal... se lo pasa bien así, no es cierto? La recompensa es... vivir más? Teniendo en cuenta que la vida es más o menos morir lentamente, que tarado querría alargar la agonía?


Debo replantear la lista. Y a todo esto... me ha entrado hambre así que lo voy a ir pensando mientras voy a comprar tabaco y unos donetes para la cena.

9 comentarios:

Belén dijo...

te doy una semana, como mucho... luego volverás a las andadas...

besicos

rosquilleta dijo...

jajajaja, lo de los donetes... jajjaja.

Encuentra un límite, y ya está.
Comer bien es importante, pero todo son épocas.

Al fin y al cabo...

Un abrazote y enhorabuena por la música!

Anónimo dijo...

Cuqui quan vulguis vine a casa i tens un plat a taula...
FIRMAT:
LA GERMANETA.

Anónimo dijo...

Descojonando? A mí me dejas un poco preocupada aunque supongo que le habrás puesto una dosis de ironía y las cosas no estén tan mal . Un beso.
Dejar el Nolotil y hacerle caso a tu médico me parece una gran idea.
The invisible woman.

Ne Me Titere Pas dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
Miquel dijo...

Ooooooh!!! The invisible woman a vuelto por estos LARES!!!
Carai, eso sí que me pone contento.
Espero seguir viéndote por aquí, ya que una superheroina de Marvel siempre es bienvenida, ya lo sabes.
Salut!!!

el noel dijo...

lo de la xocoloata es molt preocupant, tenim nolotil amb cocacola, el 20th century boy que ara sona (quin record!! pumpampumpamtatatatam), no deixis de tocarte-la i tot tornarà a ser com abans.. a part d'això fes bondat i gaudeix de la mort lenta i agònica

Niña hechicera dijo...

Jopé....¿ye pa tanto,de verdad??
vente pa Asturias,nen.
:S

Anónimo dijo...

Pero si resulta que vengo a ver a mi Titiritero Quejica y me encuentro a Bridjet Jones en plena crisis existencial!!!!.

Yo pienso que la vida es demasiado dura como para privarte de esos pequeños vicios que te "endulzan" los momentos, en lo que o estoy de acuerdo, es que en ellos te vaya la vida...Y menos si es por trabajo!.

Nada a costa de nuestra salud (Y te lo dice una que desde que llegó a Madrid, como lo que pilla y ha perdido 8 kilos).

Besos supervivientes!!!

http://sobrevivire.blogspirit.com